تومان یک واژه ی ترکی و ترکمنی است یعنی ده هزار
واحد پول در دوره ی قاجار تومان بود . یوز صد / مین هزار / و تومان ده هزار است . اتفاقاً ما هنوز واژه ی دو زاری و پنزاری ( دو هزاری و پنج هزاری ) را به کار می بریم . یک تومان ده هزار جزء داشته . با اینکه قاجار رفت و تومان هم رفت ولی پدران و مادران ما عادت کرده بودند و عادت خود را به ما هم منتقل کردند .
اتفاقاَ در مصر هم این گونه است با اینکه ( مصریة ) واحد قدیم پول مصر است ؛ اما با کمال تعجب هنوز در مصر به پول می گویند ( مصریات ) و در لبنان نیز ( مَصاری ) گفته می شود .
در عراق نیز ( فُلوس )به معنی پول است در حالی که «خمسة فلوس » و « خمسة و عشرین » فلوس دیگر ارزشی ندارد . اما مردم به همان « فلوس » عادت کرده اند .
در زبان پهلوی واژه ( پاره ) به معنی پول بوده اما بعدها ( پاره ) یا ( پار) به معنی ( رشوه) آمده است .
مولوی می گوید :
ما پادشاه پاره و رشوت نبوده ایم بل پاره دوز خرقه ی دل های پاره ایم
در اوستا ( شئته ) معنی پول را دارد.در دوره ساسانی ( خواستک ) به معنی پول شد که باز هم بعدها معنی دیگر یافت و به معنای مال و ثروت شد . چنانکه شهید بلخی می گوید :
دانش و خواسته است نرگس و گل که به یک جای نشکفند به هم
هر که را دانش است خواسته نیست وانکه را خواسته است دانش کم
استاد میر جلال الدین کزازی واژه پول را برگرفته از ( آپولوس) خدای سکّه، ثروت و زر در یونان باستان می داند . آپولوس به پول تبدیل شده است .
/نوشته : عادل اشکبوس